Günler birbirine benziyor.. Her şey biraz kokusunu yitirdi sanki. Eskiden günlerin bir kokusu vardı. Pazartesi günü kaşarlı tost gibi kokardı, salı günü evimizin yakınındaki salı pazarı gibi. Ben en çok cuma gününün kokusunu severdim. Artık günler kokmuyor birbirinin aynısı tekdüzelikle ilerliyor. ...

Kaç yıl geçti aradan bilmiyorum. Bu hikâye üniversite kantininde bir şiirle başladı. Çok soğuk ve sıkıcı bir Ankara sabahında bundan bilmem kaç yıl önce masanın birinde usulca oturuyordu, Onu gördüğüm an, bambaşka hallerde bambaşka zamanda bakıyordum ama...

Yine çok yalnızım , senden sonra hep olduğu gibi . Uçsuz bucaksız bir çölde yolunu kaybetmiş bir yolcu gibiyim . Seni ne vakit özlesem sevdiğin şarkıları dinliyor , sevdiğin yazarları okuyorum . Yetmiyor doldurmaya boşluğunu , bu boşluk ruhumun merkezinde her şeyi yutuyor sana...